.png "WŁOCŁAEK - MIASTO NOWYCH MOŻLIWOŚCI")
Herb miasta przedstawia srebrny mur blankowany na czerwonym tle, ze złotą, zamkniętą bramą i trzema basztami, z których środkowa przykryta jest złotą infułą biskupią. Źródłami dla wizerunków herbu Włocławka, którego wygląd zmieniał się na przestrzeni wieków, są godła pieczęci miejskich. Na najstarszych z nich, pochodzących jeszcze ze średniowiecza, czytelny jest rysunek murów miejskich z trzema wieżami nakrytymi szpiczastymi daszkami i bramą w środku. W okresie tzw. drugiej lokalizacji (1339 r.) w herbie miasta widniał mur blankowany z zamkniętą bramą, dwie blankowane baszty boczne oraz środkowa, nakryta daszkiem ze znakiem krzyża i opatrzona tarczą z herbem dynastii książąt kujawskich (półlew i półorzeł pod wspólną koroną).
W XVI w. z pieczęci miejskich zniknęła tarcza z herbem kujawskim. Pieczęć z XVII w. (1641 r.) przedstawiała mur blankowany z zamkniętą bramą. Nad murem znajdowały się trzy baszty: boczne blankowane, środkowa nakryta biskupią infułą. Takiej pieczęci miasto używało do 1811 r., kiedy to prawodawstwo Księstwa Warszawskiego zakazało używać herbów i wprowadziło dla miast jednolite pieczęcie z godłem Księstwa.
Po stu latach przywrócono herby miejskie i władze włocławskie zatwierdziły nowy wizerunek symbolu, który był powtórzeniem herbu z 1641 r. Ciekawostką jest, że na przełomie XIX i XX wieku przedstawiano niekiedy otwartą bramę w herbie, zapewne dla podkreślenia gościnności włocławskiej. Urzędowy powrót herbu na miejską pieczęć nastąpił krótko przed odzyskaniem niepodległości, po 1914 r., kiedy Włocławek znajdował się pod zarządem niemieckim. Magistrat włocławski sporządził wtedy nową pieczęć, która zgodnie z obowiązującym w Niemczech prawem, zawierała herb miasta.
W związku z oficjalnym przywróceniem w 1919 r. herbów miejskich na pieczęciach, podjęto akcję porządkowania wizerunków herbowych.
W 1925 r. Magistrat Włocławka przygotował opis herbu: "W czerwonej tarczy mur srebrny blankowany ze złotą zamkniętą bramą. Nad murem trzy baszty, z których dwie boczne mniejsze blankowane, zaś środkowa nakryta złotą infułą biskupią". Po II wojnie światowej władze miasta zamówiły nowe pieczęcie: powielały one wizerunek herbu z biskupią infułą. W 1950 r. wprowadzono znaczne zmiany - infułę zastąpiono daszkiem, jednocześnie na środkowej baszcie umieszczając tarczę opatrzoną herbem kujawskim, ale bez korony.
W 1990 r. powrócono do wizerunku herbu sprzed 1950 r.
Flaga miasta skomponowana jest z barw herbowych. Ma kształt kwadratu z wydłużeniem w części górnej, tzw. swobodnej (ogon zwany również schwenklem). Na czerwonym polu w górnej części umieszczony jest herb miasta.
Hejnał miasta jest utworem instrumentalnym na trąbkę, fragmentem melodii ludowej: kujawiaka. Ze względu na swój uroczysty charakter uświetnia on najważniejsze wydarzenia we Włocławku. Jego dzisiejsze brzmienie zatwierdzono uchwałą Rady Miasta w 1997 roku.
Za prawdopodobnych autorów hejnału uważa się Pawła Romana Bojakowskiego i Jana Sobierajskiego, jednak z uwagi na brak jednoznacznych przekazów autorstwo hymnu jest określane jako nieznane.
Na temat tradycji grania hejnału we Włocławku dokładnych informacji również nie udało się ustalić. Z przekazów ustnych wiadomo, że hejnał ten grany był w XX wieku zaledwie dwukrotnie: na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych z wieży budynku straży pożarnej przy ulicy Żabiej, w latach siedemdziesiątych z wieży dawnego gmachu Urzędu Miejskiego przy ulicy Wojska Polskiego.
